Αφηγούνται οι μαθήτριες του Εργαστηρίου Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης Φλώρινας - αθλήτριες των Πανελληνίων Αγώνων Special Olympics
Φλώρινα, 18/05/2016
Το Απρίλιο, πριν το Πάσχα ξεκινήσαμε για τους αγώνες που θα γινόταν στο Λουτράκι. Στους αγώνες αυτούς μπορούσαν να πάρουν μέρος μαθητές σχολείων σαν και το δικό μας από όλη την Ελλάδα. Για το λόγο αυτό είχαμε κάνει προπονήσεις όλη τη χρονιά στο γήπεδο.
Ξεκινήσαμε πολύ νωρίς το πρωί της Κυριακής, με το λεωφορείο από τη Φλώρινα για να φτάσουμε στο Λουτράκι, με τη γυμνάστρια του σχολείου μας. Ήταν μακριά αλλά τελικά φτάσαμε στον σταθμό της Αθήνας και από εκεί με λεωφορείο πάλι για το Λουτράκι. Φτάσαμε πρώτες από τους υπόλοιπους αθλητές στα ξύλινα σπιτάκια που θα μέναμε για τις υπόλοιπες πέντε μέρες. Την επόμενη μέρα γνωρίσαμε το Σταμάτη, την Κατερίνα, την Αλεξάνδρα, το Βάκη, τον Κώστα και τη Δάφνη, τους γείτονες μας. Την μέρα της έναρξης μας δώσανε ρούχα, πετσέτες και καρτελάκια που έπρεπε να φοράμε εκεί και κατεβήκαμε στο Γυμναστήριο για την τελετή. Εκεί εντυπωσιαστήκαμε από τον πολύ κόσμο καθώς είχε μαθητές, προπονητές, τραγουδιστές, δημάρχους και πολλούς άλλους. Από τους αθλητές άλλοι αγωνιζόντουσαν στο ποδόσφαιρο, άλλοι στο στίβο, άλλοι στο μπόουλινγκ, άλλοι στην κολύμβηση ή στο τένις. Κάναμε παρέλαση κρατώντας την ταμπέλα που έγραφε πάνω το όνομα του σχολείου μας, αν και αγχωθήκαμε επειδή είχε πολύ κόσμο. Όσο μέναμε εκεί τα απογεύματα, όταν δεν κάναμε προπονήσεις, βγαίναμε βόλτες και κάναμε φιλίες με μαθητές από σχολεία από όλη την Ελλάδα.
Για τους αγώνες είχαμε αγωνία και άγχος, αλλά τελικά τα καταφέραμε. Νικήσαμε καθώς βάλαμε στο λαιμό μας το μετάλλιο, η μία κέρδισε ασημένιο στο μήκος και χάλκινο στο τρέξιμο και η άλλη χάλκινο στο τρέξιμο. Με αυτό που έγινε αγχωθήκαμε πολύ, αλλά όταν ανεβήκαμε στο βάθρο νιώσαμε χαρά, ευχαρίστηση και περηφάνια για τις προσπάθειες μας.
Πέρασαν οι μέρες και ήρθε η τελετή λήξης. Εκείνη τη μέρα γελάσαμε, χορέψαμε, αλλά δυστυχώς χαιρετήσαμε τους φίλους μας, που γνωρίσαμε εκεί και υποσχεθήκαμε να μη χάσουμε επαφή μαζί τους. Την τελευταία μέρα παίρνοντας το μετρό που μας εντυπωσίασε πολύ, και έπειτα το τραίνο, γυρίσαμε στα σπίτια μας κουρασμένες, αλλά γεμάτες χαρά και για τα μετάλλια, αλλά και για όλα αυτά που είδαμε και ζήσαμε όλες αυτές τις μέρες στο Λουτράκι. Η φιλοξενία ήταν πολύ καλή! Θα το ξανακάναμε και προτείνουμε και άλλους μαθητές να κάνουν το ίδιο με εμάς γιατί όταν προσπαθούμε όλοι μαζί τότε μπορούμε να τα καταφέρουμε καλύτερα!
Φλώρινα, 18/05/2016
Το Απρίλιο, πριν το Πάσχα ξεκινήσαμε για τους αγώνες που θα γινόταν στο Λουτράκι. Στους αγώνες αυτούς μπορούσαν να πάρουν μέρος μαθητές σχολείων σαν και το δικό μας από όλη την Ελλάδα. Για το λόγο αυτό είχαμε κάνει προπονήσεις όλη τη χρονιά στο γήπεδο.
Ξεκινήσαμε πολύ νωρίς το πρωί της Κυριακής, με το λεωφορείο από τη Φλώρινα για να φτάσουμε στο Λουτράκι, με τη γυμνάστρια του σχολείου μας. Ήταν μακριά αλλά τελικά φτάσαμε στον σταθμό της Αθήνας και από εκεί με λεωφορείο πάλι για το Λουτράκι. Φτάσαμε πρώτες από τους υπόλοιπους αθλητές στα ξύλινα σπιτάκια που θα μέναμε για τις υπόλοιπες πέντε μέρες. Την επόμενη μέρα γνωρίσαμε το Σταμάτη, την Κατερίνα, την Αλεξάνδρα, το Βάκη, τον Κώστα και τη Δάφνη, τους γείτονες μας. Την μέρα της έναρξης μας δώσανε ρούχα, πετσέτες και καρτελάκια που έπρεπε να φοράμε εκεί και κατεβήκαμε στο Γυμναστήριο για την τελετή. Εκεί εντυπωσιαστήκαμε από τον πολύ κόσμο καθώς είχε μαθητές, προπονητές, τραγουδιστές, δημάρχους και πολλούς άλλους. Από τους αθλητές άλλοι αγωνιζόντουσαν στο ποδόσφαιρο, άλλοι στο στίβο, άλλοι στο μπόουλινγκ, άλλοι στην κολύμβηση ή στο τένις. Κάναμε παρέλαση κρατώντας την ταμπέλα που έγραφε πάνω το όνομα του σχολείου μας, αν και αγχωθήκαμε επειδή είχε πολύ κόσμο. Όσο μέναμε εκεί τα απογεύματα, όταν δεν κάναμε προπονήσεις, βγαίναμε βόλτες και κάναμε φιλίες με μαθητές από σχολεία από όλη την Ελλάδα.
Για τους αγώνες είχαμε αγωνία και άγχος, αλλά τελικά τα καταφέραμε. Νικήσαμε καθώς βάλαμε στο λαιμό μας το μετάλλιο, η μία κέρδισε ασημένιο στο μήκος και χάλκινο στο τρέξιμο και η άλλη χάλκινο στο τρέξιμο. Με αυτό που έγινε αγχωθήκαμε πολύ, αλλά όταν ανεβήκαμε στο βάθρο νιώσαμε χαρά, ευχαρίστηση και περηφάνια για τις προσπάθειες μας.
Πέρασαν οι μέρες και ήρθε η τελετή λήξης. Εκείνη τη μέρα γελάσαμε, χορέψαμε, αλλά δυστυχώς χαιρετήσαμε τους φίλους μας, που γνωρίσαμε εκεί και υποσχεθήκαμε να μη χάσουμε επαφή μαζί τους. Την τελευταία μέρα παίρνοντας το μετρό που μας εντυπωσίασε πολύ, και έπειτα το τραίνο, γυρίσαμε στα σπίτια μας κουρασμένες, αλλά γεμάτες χαρά και για τα μετάλλια, αλλά και για όλα αυτά που είδαμε και ζήσαμε όλες αυτές τις μέρες στο Λουτράκι. Η φιλοξενία ήταν πολύ καλή! Θα το ξανακάναμε και προτείνουμε και άλλους μαθητές να κάνουν το ίδιο με εμάς γιατί όταν προσπαθούμε όλοι μαζί τότε μπορούμε να τα καταφέρουμε καλύτερα!
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου