Στην απατηλή, αγγλοσαξονικής εμπνεύσεως, Democracy που "απολαμβάνουμε" στην Ελλάδα, η ουσία τής γιορτής της είναι η εξής μία:
Για την ανάδειξη της σύνθεσης του Κοινοβουλίου, αξία έχει μόνον η γνώμη των πολιτών που επιλέγουν εκλογικούς συνδυασμούς οι οποίοι τελικά εισέρχονται στη Βουλή. Όλους τους υπόλοιπους δυνάμει ή ενεργούς ψηφοφόρους, η Democracy, όχι μόνον τους έχει "γραμμένους", αλλά τους τιμωρεί για το "θράσος" τους να διαφωνούν με τους κατεστημένους υποστηρικτές της. Μάλιστα, όσο περισσότεροι είναι οι διαφωνούντες, τόσο μεγαλύτερη είναι η τιμωρία που τους επιβάλλεται. Όλα αυτά ίσως ακούγονται περίεργα σε κάποιους, αλλά δυστυχώς είναι αλήθεια.
Η αλήθεια είναι ότι, όταν γίνονται εκλογές στην demokratikh Ελλάδα, για την κατανομή των Εδρών στη Βουλή των Ελλήνων, ΠΡΟΣΜΕΤΡΩΝΤΑΙ ΜΟΝΟΝ ΟΙ ΕΓΚΥΡΕΣ ΨΗΦΟΙ ΠΟΥ ΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΙΣΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ. Από ’κεί και πέρα, οτιδήποτε κι αν θέλει να δηλώσει ένας έλληνας πολίτης μέσω των εκλογών, με οποιαδήποτε παρεκκλίνουσα στάση τηρήσει, είτε απέχοντας συνειδητά είτε ψηφίζοντας άκυρο συνειδητά είτε λευκό είτε ένα "μικρό" κόμμα, το αποτέλεσμα είναι ένα και τ’ αυτό: ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ, Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΦΡΟΝΕΙΤΑΙ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ, ΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ. Από τη μία, η αποχή ή η "λανθασμένη" ψήφος του δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν ως πολιτική άποψη. Από την άλλη, όμως, η επιλογή τής αποχής ή της "ατυχούς" ψήφου του υφαρπάζεται για να ενισχύσει τους "σωστούς", τους οποίους απεχθάνεται. Καί τα δύο, ό,τι χειρότερο για τον διαφωνούντα. Διπλή, λοιπόν, η τιμωρία για τους "περίεργους".
Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί, στην ελληνική Democracy, όσο λιγότεροι είναι οι εκλογικοί σχηματισμοί που "πιάνουν" το όριο του 3% (επί του συνόλου των έγκυρων ψηφοδελτίων που λαμβάνουν στην Επικράτεια όλοι οι εκλογικοί σχηματισμοί που συμμετέχουν στις εκλογές), τόσο αυτοί ευνοούνται έναντι των άλλων. Πιο συγκεκριμένα, όσο λιγότεροι είναι εκείνοι που εισέρχονται στη Βουλή, τόσο περισσότερες Έδρες κλέβουν από τη λαϊκή ετυμηγορία και, φυσικά, τόσο μειώνεται το πραγματικό ποσοστό που απαιτείται να λάβει το πρώτο κόμμα για να αποκτήσει αυτοδυναμία. Ασφαλώς, το ποσοστό που απαιτείται για την αυτοδυναμία τού πρώτου κόμματος μειώνεται ακόμα περισσότερο με τις 50 Έδρες που του χαρίζονται. Μόνο για την τελική κατανομή των Εδρών στις εκλογικές Περιφέρειες συνυπολογίζονται όλα τα έγκυρα ψηφοδέλτια –εξαιρουμένων των λευκών– αλλά αυτό επηρεάζει το αποτέλεσμα από καθόλου (το συνηθέστερο) έως ελάχιστα.
Έτσι, αν σε εκλογικό σώμα 100 ατόμων, οι 25 ψηφίσουν κόμματα που δεν θα "πιάσουν" το 3%, οι 15 ψηφίσουν λευκό, οι 15 ρίξουν άκυρο, οι 15 απέχουν, τα κόμματα που θα περάσουν το 3% (πλην του πρώτου) συγκεντρώσουν 17 ψήφους (είτε αυτά είναι 2 είτε 17), τότε το πρώτο κόμμα θα σχηματίσει "ισχυρή κυβέρνηση" –σαν κι αυτές που μας κυβερνούν– με 158 Έδρες, έχοντας λάβει 13 ψήφους... Δηλαδή, σε μια τέτοια περίπτωση, η επιθυμία τού 70% τού εκλογικού σώματος παραβλέπεται παντελώς, ενώ το κόμμα που προτιμάται από το 13% αυτού, παριστάνει τη λαοπρόβλητη κυβέρνηση ευρείας αποδοχής. Μόλις 26% συγκέντρωναν μαζί ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στη συγκυβέρνηση. Μιλάμε για Δημοκρατία, όχι αστεία... Έτσι λειτουργεί η ελληνική παραλλαγή τής Democracy στις εκλογές. Αυτής που, μετά την απομάκρυνση από την κάλπη, ουδένα λάθος αναγνωρίζει.
Επομένως, "περίεργε", σκέψου με νηφαλιότητα. Σκέψου καλά αν και με τι διάθεση θα ξυπνήσεις την Κυριακή...
Η σχετική ισχύουσα νομοθεσία:
ΝΟΜΟΣ 3231/2004 (ΦΕΚ 45/ Α’/11.2.2004)
ΝΟΜΟΣ 3636/2008 (ΦΕΚ 11/Α’/1.2.2008)
ΝΟΜΟΣ 3434/2006 (ΦΕΚ 21/Α’/7.2.2006)
Διογένης
Για την ανάδειξη της σύνθεσης του Κοινοβουλίου, αξία έχει μόνον η γνώμη των πολιτών που επιλέγουν εκλογικούς συνδυασμούς οι οποίοι τελικά εισέρχονται στη Βουλή. Όλους τους υπόλοιπους δυνάμει ή ενεργούς ψηφοφόρους, η Democracy, όχι μόνον τους έχει "γραμμένους", αλλά τους τιμωρεί για το "θράσος" τους να διαφωνούν με τους κατεστημένους υποστηρικτές της. Μάλιστα, όσο περισσότεροι είναι οι διαφωνούντες, τόσο μεγαλύτερη είναι η τιμωρία που τους επιβάλλεται. Όλα αυτά ίσως ακούγονται περίεργα σε κάποιους, αλλά δυστυχώς είναι αλήθεια.
Η αλήθεια είναι ότι, όταν γίνονται εκλογές στην demokratikh Ελλάδα, για την κατανομή των Εδρών στη Βουλή των Ελλήνων, ΠΡΟΣΜΕΤΡΩΝΤΑΙ ΜΟΝΟΝ ΟΙ ΕΓΚΥΡΕΣ ΨΗΦΟΙ ΠΟΥ ΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΙΣΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ. Από ’κεί και πέρα, οτιδήποτε κι αν θέλει να δηλώσει ένας έλληνας πολίτης μέσω των εκλογών, με οποιαδήποτε παρεκκλίνουσα στάση τηρήσει, είτε απέχοντας συνειδητά είτε ψηφίζοντας άκυρο συνειδητά είτε λευκό είτε ένα "μικρό" κόμμα, το αποτέλεσμα είναι ένα και τ’ αυτό: ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ, Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΦΡΟΝΕΙΤΑΙ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ, ΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ. Από τη μία, η αποχή ή η "λανθασμένη" ψήφος του δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν ως πολιτική άποψη. Από την άλλη, όμως, η επιλογή τής αποχής ή της "ατυχούς" ψήφου του υφαρπάζεται για να ενισχύσει τους "σωστούς", τους οποίους απεχθάνεται. Καί τα δύο, ό,τι χειρότερο για τον διαφωνούντα. Διπλή, λοιπόν, η τιμωρία για τους "περίεργους".
Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί, στην ελληνική Democracy, όσο λιγότεροι είναι οι εκλογικοί σχηματισμοί που "πιάνουν" το όριο του 3% (επί του συνόλου των έγκυρων ψηφοδελτίων που λαμβάνουν στην Επικράτεια όλοι οι εκλογικοί σχηματισμοί που συμμετέχουν στις εκλογές), τόσο αυτοί ευνοούνται έναντι των άλλων. Πιο συγκεκριμένα, όσο λιγότεροι είναι εκείνοι που εισέρχονται στη Βουλή, τόσο περισσότερες Έδρες κλέβουν από τη λαϊκή ετυμηγορία και, φυσικά, τόσο μειώνεται το πραγματικό ποσοστό που απαιτείται να λάβει το πρώτο κόμμα για να αποκτήσει αυτοδυναμία. Ασφαλώς, το ποσοστό που απαιτείται για την αυτοδυναμία τού πρώτου κόμματος μειώνεται ακόμα περισσότερο με τις 50 Έδρες που του χαρίζονται. Μόνο για την τελική κατανομή των Εδρών στις εκλογικές Περιφέρειες συνυπολογίζονται όλα τα έγκυρα ψηφοδέλτια –εξαιρουμένων των λευκών– αλλά αυτό επηρεάζει το αποτέλεσμα από καθόλου (το συνηθέστερο) έως ελάχιστα.
Έτσι, αν σε εκλογικό σώμα 100 ατόμων, οι 25 ψηφίσουν κόμματα που δεν θα "πιάσουν" το 3%, οι 15 ψηφίσουν λευκό, οι 15 ρίξουν άκυρο, οι 15 απέχουν, τα κόμματα που θα περάσουν το 3% (πλην του πρώτου) συγκεντρώσουν 17 ψήφους (είτε αυτά είναι 2 είτε 17), τότε το πρώτο κόμμα θα σχηματίσει "ισχυρή κυβέρνηση" –σαν κι αυτές που μας κυβερνούν– με 158 Έδρες, έχοντας λάβει 13 ψήφους... Δηλαδή, σε μια τέτοια περίπτωση, η επιθυμία τού 70% τού εκλογικού σώματος παραβλέπεται παντελώς, ενώ το κόμμα που προτιμάται από το 13% αυτού, παριστάνει τη λαοπρόβλητη κυβέρνηση ευρείας αποδοχής. Μόλις 26% συγκέντρωναν μαζί ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στη συγκυβέρνηση. Μιλάμε για Δημοκρατία, όχι αστεία... Έτσι λειτουργεί η ελληνική παραλλαγή τής Democracy στις εκλογές. Αυτής που, μετά την απομάκρυνση από την κάλπη, ουδένα λάθος αναγνωρίζει.
Επομένως, "περίεργε", σκέψου με νηφαλιότητα. Σκέψου καλά αν και με τι διάθεση θα ξυπνήσεις την Κυριακή...
Η σχετική ισχύουσα νομοθεσία:
ΝΟΜΟΣ 3231/2004 (ΦΕΚ 45/ Α’/11.2.2004)
ΝΟΜΟΣ 3636/2008 (ΦΕΚ 11/Α’/1.2.2008)
ΝΟΜΟΣ 3434/2006 (ΦΕΚ 21/Α’/7.2.2006)
Διογένης
από ΝΕΑ ΦΛΩΡΙΝΑ
μέσω ΝΕΑ ΦΛΩΡΙΝΑ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου