Υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι χρησιμοποιούν το ψέμα με μεγάλη συχνότητα καθώς πιστεύουν ότι με αυτό τον τρόπο θα γίνουν περισσότερο αρεστοί. Λένε συνήθως ψέματα γιατί έτσι πιστεύουν ότι θα καταφέρουν να διαφυλάξουν την δημόσια εικόνα τους, θα δημιουργήσουν τις καλύτερες εντυπώσεις και θα εκτιμήσουν περισσότερο τον εαυτό τους.
Ζούνε όμως και οι ίδιοι σε μια μεγάλη πλάνη. Καλύπτουν τη ζωή τους με ένα μυστηριώδες πέπλο. Και κάπου εκεί χάνονται και αυτοί.
Φταίει που είμαστε ένας λαός, ο οποίος έχει στο DNA του το ψέμα και την υποκρισία καθώς σε κάθε του βήμα και σε όλες τις διαπροσωπικές σχέσεις μπορεί να το χρησιμοποιήσει για να πετύχει καλύτερα το σκοπό του. Ψέματα, ψέματα, ψέματα. Σε όλη του τη ζωή κάποιος μπορεί να το κάνει αυτό. Είναι ένα μέσο παραπλάνησης για τον συνομιλητή του που μπορεί να τον θεωρεί ανώτερο ή κατώτερό του. Γι αυτό το χρησιμοποιεί κιόλας.
Πώς μπορεί όμως ένας άνθρωπος να λέει τόσα ψέματα σε καθημερινή βάση, χωρίς να νιώθει καθόλου τύψεις; Πόσο μπορεί κάποιος με αυτή την συμπεριφορά του να πικράνει ζωές χωρίς να δείχνει ίχνος μεταμέλειας; Παντού, όπου και να στρέψει το βλέμμα του κάποιος αντικρίζει ψέματα που πολλές φορές μπορεί να είναι καταστροφικά, πικρά και άσχημα. Η αλήθεια είναι ότι χάνεται η εμπιστοσύνη ανάμεσα στους ανθρώπους με αυτό τον τρόπο, αφού η ανειλικρίνεια ξυπνά την αγριότητα, την αδιαφορία και την κακία. Συχνά το οικειοποιούνται άνθρωποι γιατί αποφεύγουν τις δύσκολες καταστάσεις, διώχνουν το πρόβλημα μακριά τους και έτσι ισχυροποιείται η συμπεριφορά τους. Αφού με τα χρόνια οι άνθρωποι που λένε ψέματα, τα έχουν πιστέψει τόσο πολύ με αποτέλεσμα να έχουν μια απόλυτα φυσιολογική συμπεριφορά, γιατί έχουν μάθει να ζουν έτσι. Αυτό τους θρέφει και τους ισχυροποιεί κατά βάση. Όπως συμβαίνει με τους πολιτικούς της χώρας μας. Γκρεμίζουν μια αλήθεια με το ψέμα το οποίο πιστεύουν με όλες τους τις δυνάμεις. Δίνουν ψεύτικες ελπίδες χωρίς κανένα αντίκρισμα.
Συνήθως το λένε οι άνθρωποι γιατί θέλουν να ελαφρύνουν τη θέση τους. Διότι πιστεύουν ότι έτσι θα διώξουν μακριά τις ενοχές και τις τύψεις τους. Φοράνε προσωπείο για να εντυπωσιάσουν. Γίνονται ηθοποιοί στο δικό τους έργο. Μυθιστοριογράφοι στη μοναδική τους ιστορία. Κόλακες σε μέγιστο βαθμό. Είναι όμως άνθρωποι χωρίς καμία αυθεντία, καθώς κερδίζουν μόνο προσωρινά. Χάνουν όμως τα πάντα. Αφού, όταν πέσει η αυλαία το χειροκρότημα αγκαλιάζει την ειλικρίνεια, η οποία στο τέλος θριαμβεύει.
Ειλικρινά, δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα μπορούσε ένα λαός να αρέσκεται να ζει μέσα στο ψέμα και να μην αγωνίζεται για την αλήθεια κάθε στιγμή, κάθε λεπτό για να προοδεύσει.
από kozan
μέσω Kozan.gr : Καθημερινή ενημέρωση για την κοζάνη -- Κοζάνης Κοζανη kozani kozanh kozanhs KOZANI Πτολεμαίδα, ΠΤΟΛΕΜΑΙΔΑ » Επικαιρότητα
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου