Το αφηγηματικό της χάρισμα δεν με εξέπληξε, γιατί το γνώριζα.
Η Ελευθερία, είχε από παιδί, μια ικανότητα να φτιάχνει ιστορίες. Μας ταξίδευε όλους, διαρκώς σε καινούριους κόσμους, σχεδόν μαγικούς. Ακόμα και κυριολεκτικά, με την πληθώρα των παιγνιδιών της. Μας θυμάμαι, να τυλίγουμε τα παιγνίδια της, σ’ ένα μεγάλο τραπεζομάντηλο, κι ύστερα να τα απλώνουμε στην αυλή της, «κατά το δοκούν…»
Από τα «Φορητά παντοπωλεία», δεν έχω προσωπικές αναμνήσεις, παρότι στην περιοχή μας, αδιαμφισβήτητα, ο κυριότερος εκπρόσωπός τους υπήρξε, ο νονός μου ο μεγάλος, ο Θεολόγος ο Γκόδας, που έγραψε ιστορία, όχι μόνο για το εμπορικό του δαιμόνιο αλλά κυρίως για τα φιλοσοφικά του αποφθέγματα και το αστείρευτο χιούμορ του, το οποίο αποτελεί μέχρι σήμερα, «νομολογία» για την περιοχή.
Έτσι, για μένα, το πιο απίθανο Παντοπωλείο, στη Χρυσαυγή, ήταν τα παιγνίδια στο σπίτι της Ελευθερίας. Αγοράζαμε όλοι, τα πάντα, βερεσέ! Ο Μπαρμπά Λάζος και ο Φούλης, ακολουθούσαν με διαφορά …
Άλλωστε τα παιδιά της γενιάς μου, μπορούσαν ν’ αγοράσουν ελάχιστα πράγματα με τις δεκάρες, τα μισόφραγκα και τη δραχμή, που κρατούσαν στα χέρια τους. Μερικές φλόκες, καμιά μικρή σοκολάτα…Το διπλό, ήταν μονάχα για τις καλές τις μέρες. Βεβαίως, με τα χρόνια, γίναμε και εμείς καταναλωτικοί. Όπως αρμόζει στους πολιτισμένους…
Παρ’ όλα αυτά, θυμάμαι ακόμα με νοσταλγία, τον καιρό που αγόραζα μια κουταλιά βανίλιας, σε πλαστικό κατσαρολάκι, στο πανηγύρι του Αη-Λιά, στο χωριό της μαμάς μου, το Πρόσβορο Γρεβενών, το κίτρινο τετράδιο με την προπαίδεια στο οπισθόφυλλο, τα μπισκότα και τις καραμέλες που μοιραζόμουν με τους άλλους.
Γι’ αυτό χάρηκα πολύ, που μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της παιδικής μου φίλης, έζησα πάλι την ατμόσφαιρα του Παντοπωλείου, και ξαναγύρισα στα χρόνια της δικής μου αθωότητας.
Γιατί η Ελευθερία Παπαδοπούλου, με τη γραφή της προσδίδει στο μικρόκοσμο του Παντοπωλείου, ψυχή, γλώσσα, εικόνα, συναίσθημα και μυρωδιά.
Γιατί, με το αφηγηματικό της χάρισμα, καταφέρνει να κάνει το Παντοπωλείο, μια γλυκιά ανάμνηση. Ακόμα και για την γενιά μου, που αδυνατούσε αντικειμενικά να εξαργυρώσει τα συναισθήματα…
Γιατί, με την ονομαστική αναφορά, όσων με αυταπάρνηση άσκησαν το επάγγελμα του Παντοπώλη στην περιοχή μας, εξορκίζει τη λήθη.
Γιατί, με την καταγραφή διαδοχικών προσωπικών ιστοριών, αποκαλύπτει μια κουλτούρα αλληλεγγύης και μια διάθεση να αντιμετωπιστεί η δυσκολία με αγωνιστικότητα και χιούμορ.
Γιατί, το Παντοπωλείο της Ελευθερίας, δεν είναι ένα ακόμα μαγαζί, που πουλάει τρόφιμα, φρούτα, σαπούνια, κλωστές, αλγκόν και ζαχαρωτά.
Είναι μια μικρή κοινωνία, που αντιστέκεται στην κακοτυχία, που επιμένει στην πρόοδο, που μοιράζεται την ανέχεια, που αγωνίζεται για την ευημερία, που αυτοσαρκάζεται και ταυτόχρονα ελπίζει.
Εν τέλει, το Παντοπωλείο της Ελευθερίας Παπαδοπούλου, δεν είναι μόνο ένα ταξίδι στο χρόνο . Είναι ένα κομμάτι της Ελλάδας που πάσχει! Και επειδή αυτό το κομμάτι, αφορά την περιοχή μας, μας μοιάζει πολύ!
Ελευθερία, σ’ ευχαριστούμε πολύ, για την επίπονη εργασία σου, απόρροια της οποίας αποτελεί το εξαίρετο βιβλίο σου, με τίτλο «Το Παντοπωλείο ένα ταξίδι στο χρόνο » από τις εκδόσεις Παρέμβαση, και σου ευχόμαστε, από καρδιάς, καλή συνέχεια!
από kozan
μέσω Kozan.gr : Καθημερινή ενημέρωση για την κοζάνη -- Κοζάνης Κοζανη kozani kozanh kozanhs KOZANI Πτολεμαίδα, ΠΤΟΛΕΜΑΙΔΑ » Επικαιρότητα
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου