Στη σύγχρονη εποχή το φαινόμενο του άντρα-μαμάκια έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις. Παλιότερα αυτό το παρακολουθούσαμε στις ταινίες του 60 με τις χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες του Λαλάκη και του Μικέ. Σήμερα τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει και τόσο πολύ καθώς εξακολουθούν να υπάρχουν αυτά τα πλάσματα μέσα στον κόσμο και μπορεί πολύ εύκολα να τα ξεχωρίσει κάποιος αρκεί να κάνει μόνο λίγη παρέα μαζί τους. Κάποιες φορές μάλιστα ακολουθούν το ρεύμα της εποχής και επιλέγουν να ντύνονται μοντέρνα, σπουδάζουν στα καλύτερα πανεπιστήμια, εργάζονται και είναι οικονομικά ανεξάρτητοι.
Δεν φαίνεται όμως να μπορούν να διώξουν τη μαγεία της φύσης και να αποδεσμευτούν από τις δυνάμεις της ανοίγοντας τα φτερά τους, φεύγοντας έτσι μακριά από την αγκαλιά της μαμάς τους. Δεν πατάνε με σιγουριά στα πόδια τους και δεν ρυθμίζουν μόνοι τους ούτε τις οικονομικές τους υποθέσεις καθώς ο έλεγχος της μαμάς περνάει από όλα τα στάδια.
Εκείνη πάλι είναι αυστηρή και δεν αφήνει τον γιο της να αποφασίζει για τη ζωή του αφού επιμένει να εμπλέκεται συνεχώς και να ελέγχει ακόμα και τις γυναίκες που μοιράζονται τη ζωή μαζί του. Η μαμά ενός άντρα-μαμάκια δεν εγκαταλείπει ποτέ το φρούριό της ακόμα και αν ο γιος της τολμήσει να φύγει από το σπίτι για να ζήσει μόνος του αναζητώντας αλλού την αγάπη, τη στοργή και τη φροντίδα. Σίγουρα θα επιστρατεύσει πολλά ύπουλα κόλπα προκειμένου να τραβήξει την προσοχή του. Έτσι η σχέση τους φαντάζει τόσο ιδιαίτερη χωρίς να μπορεί κανένας να τη διαταράξει.
Η σύγχρονη κοινωνία, η ελληνική οικογένεια και οι κίνδυνοι αναγκάζουν συχνά τη μαμά να γίνεται υπερπροστατευτική με τον γιο της. Με τα χρόνια όμως κάπου χάνει τον έλεγχο χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι ο γιος της μεγάλωσε και πρέπει να ανοίξει τα φτερά του για να φύγει μακριά συνεχίζοντας με τον ίδιο ρυθμό που είχε, όταν ήταν μικρός και επέλεγε εκείνη τα ρούχα που θα φορέσει, τι θα φάει ή πως θα χτενιστεί. Είναι αναμφισβήτητο ότι ο άντρας-μαμάκιας ζει τη δική της ζωή, χωρίς ποτέ να καταφέρει να κάνει δική του οικογένεια. Γίνεται το στήριγμά της σε όλες τις στιγμές της, χαράζει το δάκρυ αλλά και το κλάμα στα μάτια της, χωρίς να αντιλαμβάνεται, ότι όταν εκείνη ‘φύγει’ ο ίδιος θα καταντήσει να είναι ένα άβουλο και αδύναμο πλάσμα χωρίς δική του οικογένεια αγκαλιά με τη μοναξιά και τις αναμνήσεις μόνο. Όταν καταλάβουν αυτά τα άτομα τι έχασαν τότε θα λυπούνται πραγματικά αλλά θα είναι αργά!
Γεγονός λοιπόν είναι ότι ένας μαμάκιας μπορεί να μοιράσει τη ζωή του μόνο με τη μαμά του! Μπορεί να κινείται και να παρουσιάζει τον εαυτό του ως ανεξάρτητο και δυνατό ηγέτη στη δουλειά και στη ζωή του αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν μπορεί να επιβληθεί στο πιο ιερό άτομο που τον ακολουθεί σε κάθε του βήμα θέτοντας κατά κάποιο τρόπο όρια. Είναι ένας κενός άνθρωπος που μόνο με ψέματα μπορεί να φανταστεί τη ζωή του και να τολμήσει να ζήσει χωρίς τη φιγούρα της μαμάς του καθώς καμία γυναίκα δεν μπορεί να ανεχτεί ένα τέτοιο είδος άντρα. Δεν θα τολμήσει όμως ποτέ να της ζητήσει λίγο χώρο, ούτε θα κάνει όνειρα χωρίς την άδειά της.
Οι γυναίκες από την άλλη οφείλουν να μην δεχτούν να γίνουν η μαμά νούμερο δύο για τον άντρα μαμάκια που έχουν δίπλα τους. Με γαϊδουρινή επιμονή, υπομονή και χρόνο ίσως καταφέρουν να τραβήξουν την προσοχή τους και να κερδίσουν λίγο χώρο ελπίζοντας μόνο ότι η καλή νεράιδα θα αγγίξει με το μαγικό ραβδάκι τον άντρα μαμάκια μετατρέποντάς τον σε έναν ικανό, δυνατό και ανεξάρτητο άντρα.
Βάσια Παπαστεργίου
από kozan
μέσω Kozan.gr : Καθημερινή ενημέρωση για την κοζάνη -- Κοζάνης Κοζανη kozani kozanh kozanhs KOZANI Πτολεμαίδα, ΠΤΟΛΕΜΑΙΔΑ » Επικαιρότητα
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου